نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.
9 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/03/04 - 11:51
#زيبا ...
1392/05/9 - 05:27ممنونم شادمهر
1392/05/16 - 05:35خواهش ميكنم عسل خانم ...
1392/06/11 - 01:09ممنونم شادمهر
1392/07/6 - 16:11